Charty są psami o silnym instynkcie łowieckim. Od dawna były wykorzystywane przez myśliwych ale także przez kłusowników. W związku z czym, zostały wprowadzone pewne ograniczenia w ich posiadaniu.
Ustawa o prawie łowieckim z dnia 13 października 1995 r. mówi:
Art. 10. Posiadanie i hodowanie lub utrzymywanie chartów rasowych lub ich mieszańców wymaga zezwolenia starosty.
Dlatego decydując się nawet na charcika włoskiego, którego zdolności oraz możliwości łowieckie mogą pozostawiać wiele do życzenia, należy wystąpić o takie zezwolenie. Powinno się to zrobić zanim odbierze się psa z hodowli. Natomiast w zależności od urzędu, przepisy są różnie interpretowane dlatego zalecamy bezpośredni kontakt z urzędem właściwym ze względu na miejsce zamieszkania.
Jak wygląda procedura ubiegania się o takie zezwolenie?
Do odpowiednio wypełnionego wniosku dołączamy potwierdzenie dokonania opłaty w wysokości 82zł, oświadczenie o nieużywaniu psa do celów łowieckich, w zależności od urzędu – dodatkowo kopię metryki lub rodowodu oraz zaświadczenie o zaszczepieniu psa przeciwko wściekliźnie. Całość składamy do Urzędu Miasta bądź Starostwa, jak wyżej, właściwego ze względu na miejsce zamieszkania.
Zezwolenie może zostać wydane na nasz wniosek, bez żadnych dodatkowych procedur. Musimy się jednak liczyć też z tym, że zostanie przeprowadzona wizja lokalna, podczas której będą sprawdzane warunki w mieszkaniu/domu oraz ogrodzenie posesji.
Co ważne, zezwolenie przypisane jest do konkretnej osoby oraz adresu. Jeśli w tej kwestii nastąpią jakieś zmiany, należy wystąpić z wnioskiem o nowe zezwolenie.
Warunki utrzymywania chartów określa Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 5 lipca 2010 r. – Dz.U. 2010 nr 135 poz. 909.
Mówi ono, że chartom oraz ich mieszańcom należy zapewnić:
– codzienne korzystanie z ruchu odpowiedniego do ich wieku,
– możliwość schronienia przed zimnem, upałami oraz opadami atmosferycznymi,
– karmę odpowiednią do ich masy ciała oraz wieku,
– stały dostęp do wody,
– opiekę weterynaryjną,
– dostęp do światła naturalnego,
– bytowanie bez uwięzi, na terenie ogrodzonym, w pomieszczeniach, a posesja musi być zabezpieczona tak aby nie miały one możliwości swobodnego wydostania się z niej.
