Jak każda rasa, charciki włoskie mogą cierpieć na pewne choroby. Na część z nich są już opracowane testy genetyczne i daje to nam, hodowcom, narzędzie do tego aby nie łączyć w pary psów chorych bądź dwóch nosicieli (nosiciel nie jest psem chorym i nie ma objawów). Niestety są choroby, dla których testy są niedostępne, ponieważ mechanizm ich dziedziczenia nie jest jeszcze poznany i mogę się one dziedziczyć np. wielogenowo. Należy też wziąć pod uwagę, że nie wszystkie choroby genetyczne są dziedziczne. Czasami powstają one spontanicznie na skutek mutacji wywołanej jakimś czynnikiem. I wreszcie, są też choroby/przypadłości, które powstają na skutek urazu.
Choroby, na które są dostępne testy genetyczne dedykowane charcikom:
- FEH/ARAI/AI (familial enamel hypoplasia/amelogenesis imperfecta) – hipoplazja (niedorozwój) szkliwa nazębnego
Choroba ta objawia się przebarwieniami zębów, robią się one szorstkie i chropowate, często są bardzo małe i spiczaste, a z wiekiem, powiększają się szczeliny między nimi.
Według Uniwersytetu Kalifornijskiego, szacuje się, że około 14% charcików włoskich jest dotkniętych tą chorobą, a 30% to nosiciele.
Sposób dziedziczenia – autosomalny recesywny, co oznacza, że aby urodziło się chore szczenię, oboje rodzice muszą być przynajmniej nosicielami genu tej choroby.
- PCAG (primary closed angle glaucoma) – jaskra pierwotna zamkniętego kąta
Choroba ta pojawia się nagle, jest bolesna i nieleczona prowadzi do utraty wzroku. Powstaje ona w skutek szybkiego wzrostu ciśnienia w oku, co prowadzi do utraty funkcji nerwu wzrokowego oraz komórek zwojowych siatkówki.
Należy zaznaczyć, że negatywny wynik test (N/N lub N/PCAG) nadal pozostawia 2% ryzyko wystąpienia jaskry pierwotnej zamkniętego kąta.
Sposób dziedziczenia – autosomalny recesywny, co oznacza, że aby urodziło się chore szczenię, oboje rodzice muszą być przynajmniej nosicielami genu tej choroby.
- PRA (progressive retinal atrophy) – postępujący zanik siatkówki
Choroba ta polega na degeneracji fotoreceptorów w siatkówce, co finalnie prowadzi do utraty wzroku. Średnia wieku, w którym jest diagnozowana to 6,5 roku. Natomiast może ona wystąpić zarówno u psa rocznego jak i czternastoletniego.
Mutacja PRA występująca u charcików włoskich została oznaczona jako PRA-IG1, którą to możemy podzielić na trzy podtypy: PRA-IG1a, 1b i 1c. Charciki, które w locus A posiadają dwie kopie mutacji (aa) lub dwie kopie mutacji w locus D (dd) są 30 razy bardziej narażone na wystąpienie PRA.
Poniższa tabelka przedstawia z jaką częstotliwością występują u charcików dane allele (według UC Davis).
Locus | A | B | C | D | E |
---|---|---|---|---|---|
PRA – allele o zwiększonym ryzyku | 12% | 30% | 19% | 9% | 25% |
PRA – normalne allele | 88% | 70% | 81% | 91% | 75% |
Liczba przetestowanych psów | 300 | 299 | 300 | 146 | 142 |
Choroby, które można stwierdzić bądź wykluczyć jedynie poprzez badanie kliniczne:
- PL (patellar luxation) – wypadanie rzepki kolanowej
- choroby oczu
Pierwsze badanie kliniczne z certyfikatem można wykonać u psa, który skończył pierwszy rok życia. Jako, że choroby oczu mogą pojawić się w różnym wieku, badanie takie idealnie jest powtarzać raz do roku, raz na dwa lata.
Inne choroby/przypadłości:
- złamania przednich kończyn
- złamania ogona